Η Λυδιούλα ζει ανέμελα κ χαίρεται τη ζωή!Χαμογελάει, γελάει, παίζει!Κ φυσικά;;Αγαπάει να ανεβαίνει στην κούνια κ να την κουνάει ο μπαμπάκας της!Πίσω από τα γλυκά ματάκια της κρυβεται κάτι...Η μικρή Λυδία μας αντιμετωπίζει ένα αρκετά σόβαρο πρόβλημα υγείας. Ένας όγκος στο κεφάλι την ταλαιπωρεί από πολύ μικρή ηλικία!Ο μπαμπάκας της, γράφει σε ένα blog ( http://lydia-tigria.blogspot.com/ ) κ ζητάει κάτι πολύ απλό!Την προσευχή μας!Ας βοηθήσουμε όλοι!Αυτό το αγγελούδι θα γίνει καλά!Μια απλή βοηθειούλα που ο καθένας μπορεί να προσφέρει!Η Λυδία μας είναι δυνατή κ θα τα καταφέρει!Ας βοηθήσουμε να γίνει καλά αυτή η κουκλίτσα!
Ευχαριστώ πολύ!
Υγ:Αγαπητοί μαμά κ μπαμπά της Λυδίας, είμαστε όλοι μαζί σας!Σας στηρίζουμε κ σας ευχαριστούμε για τα μαθήματα ζωής που μας δίνετε!
http://www.slide.com/r/FGuN3xxU3T_FHNk4JzSdgLRxsAes34F0?previous_view=mscd_embedded_url&view=original
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007
Laibach-Life is Life
When we all give the power,
we all give the best,
every minute in the hour,
we don't think about the rest.
And we all get the power,
we all get the best,
when everyone gives everything,
then everyone everything will get.
Life is life!
Life is life,
when we all feel the power!
Life is life,
when we all feel the pain!
Life is life,
it's the feeling of the people!
Life is life,
it is the feeling of the land!
When we all give the power,
we all give the best,
every minute in the hour,
we don't think about the rest
and everyone gives everything
and every soul everyone will feel,
Life is life!
And we're all glad it's over
We thought it would last
Every minute of the future
Is a memory of the past
Coz' we gave all the power
We gave all the best
And everyone lost everything
And perished with the rest.
Life is life!
Αφιερωμένο στην κούκλα...
we all give the best,
every minute in the hour,
we don't think about the rest.
And we all get the power,
we all get the best,
when everyone gives everything,
then everyone everything will get.
Life is life!
Life is life,
when we all feel the power!
Life is life,
when we all feel the pain!
Life is life,
it's the feeling of the people!
Life is life,
it is the feeling of the land!
When we all give the power,
we all give the best,
every minute in the hour,
we don't think about the rest
and everyone gives everything
and every soul everyone will feel,
Life is life!
And we're all glad it's over
We thought it would last
Every minute of the future
Is a memory of the past
Coz' we gave all the power
We gave all the best
And everyone lost everything
And perished with the rest.
Life is life!
Αφιερωμένο στην κούκλα...
Τρίτη 28 Αυγούστου 2007
Antonio Puerta
Στην πολύ μικρή ηλικίων των 23 ετών "έφυγε" ο Antonio Puerta.
Διετέλεσε παίκτης πολλών κ μεγάλων ομάδων, όπως της Σεβίλλης που ήταν κ η τελευταία του ομάδα. Η καρδιά του των πρόδωσε στον αγωνιστικό χώρο.
( http://www.youtube.com/watch?v=nS1SnwckcAg )
Ας σ'αναπαύσει ο Θεός. Η καρδιά μας είναι κ θα είναι για πάντα μαζί σου. Αντίο Antonio...
http://www.youtube.com/watch?v=g0v1ovZrOfQ
Διετέλεσε παίκτης πολλών κ μεγάλων ομάδων, όπως της Σεβίλλης που ήταν κ η τελευταία του ομάδα. Η καρδιά του των πρόδωσε στον αγωνιστικό χώρο.
( http://www.youtube.com/watch?v=nS1SnwckcAg )
Ας σ'αναπαύσει ο Θεός. Η καρδιά μας είναι κ θα είναι για πάντα μαζί σου. Αντίο Antonio...
http://www.youtube.com/watch?v=g0v1ovZrOfQ
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007
Παιδικότητα?-δεν έχουμε, μας τελείωσε!
Ναι, ναι!Επιτέλους ήρθε το καλοκαίρι!Καλό το σχολείο με την πλάκα κ το χαβαλέ, αλλά σαν την ξεκούραση κ τη βαρεμάρα του καλοκαιριού τίποτα!Έτυχε να περνάω από μια παραλία...Σκεφτόμουν πως θα δω ανθρώπους να κολυμπάνε, να κάνουν βουτιές, μακροβούτια, να παίζουν με την άμμο, να, να...Το μόνο που είδα ήταν 5-6 παιδιά να παίζουν στην ακτή κ 4-5 ενήλικες πιο μέσα.Κ οι ξαπλώστρες?Γεμάααατες...Ούτε καρφίτσα δεν έπεφτε!Ψιλοκόλλησα, αλλά συνέχισα τη διαδρομή μου...α!Μια καφετέρια!"Εδώ ξεκουράζονται τα νιάτα!"Τι είδα κ εκεί?Είδα τον κάθε να έχει την κοπέλα του δίπλα κ με το τσιγάρο στο χέρι κ οι δύο...Είδα μια παλιά μου συμμαθήτρια με το αγόρι της, όχι μόνο να καπνίζει, αλλά να κάνει κ άλλα πραματάκια που δεν είναι του παρόντος, να τα αναφέρω!Όλα αυτά με θέα τη θάλασσα την υπέροχη...Πού ήταν η εφηβεία σε όλα αυτά τα μέρη??¨Κάτι μικρομέγαλα είδα παντού, με τα μίνι κ το τσιγάρο να ψάχνουν για αγόρι, αν δεν είχαν ήδη μαζί τους...Σήμερα βλέπεις 15χρονα και βλέπεις παιδιά;Βλέπω μικρομέγαλα που προσπαθούν να μοιάσουν σε κάτι που τους πλασάρουν..Είναι αστείο να βλέπεις κοπελίτσες στο γυμνάσιο με τα μίνι τους, τα trendy ρούχα τους, τα κινητά τους, το βαμμένο νύχι, τα βαμμένα μαλλιά και το make up και να συμπεριφέρονται σαν να είναι 30 (ασχέτως αν δεν το πετυχαίνουν).¨Πού έχουν πάει όλα αυτά?Ακού από συμμαθητριές μου ότι εκείνη το έκανε με εκείνον.Κάτσε ρε!Είσαι μικρή ακόμα!!Περίμενε να βάλεις μυαλό πρώτα, να ωριμάσεις!Κ μετά ποιον θα καταριέσαι αν μείνεις έγκυος?Το αγόρι?ε?Βλέπεις στην παραλία να έχουν απλώσει όλες τα κορμιά τους κ να περιμένουν τον άλλον να έρθει να τους την πέσει, αν δεν το κάνουν εκείνες πρώτες!Κάτσε ρε...Ζήστε τη ζωή σας πρώτα κ μετά κάντε τα όλα αυτά....
Κυριακή 17 Ιουνίου 2007
Oι κανόνες μου!
-Θες να βρίσεις κάποιον;Βρίσε αυτόν κ όχι τις φίλες του, τις κολλητές του, τα αγαπημένα του πρόσωπα!Αν έχεις πρόβλημα με αυτόν, να το'χεις μόνο με αυτόν!Οι άλλοι δε σου φταίνει σε τίποτα...
-Θες να πεις σε κάποιον τι νιώθεις;Πες του το, λέγοντας όλη την αλήθεια κ μόνο αυτή!Όχι, προσθέτοντας κάποια γλυκανάλατα ψέματα.
-Θες να σκοτώσεις κάποιον από τον οποίο έχεις παράπονα;Πες του τα παράπονα, χωρίς να υποκρίνεσαι, να είσαι εσύ!Όχι, αλλά λέω εδώ, άλλα λέω εκεί.
-Θες να μη νιώθεις μόνη;Βρες υγιή συντροφιά που θα σε βοηθάει, θα σε αγαπάει κ θα νοιάζεται για σένα.Όχι, με κάποιον τυχαίο.
-Θες να σε αγαπάνε;Βελτίωσε τον εαυτό σου κ όταν τον φτάσεις στο επιθυμητό επίπεδο, θα δεις που θα έχεις πολλά άτομα να σε αγαπάνε τα οποία δε θα είναι πια άτομα!Θα είναι φίλοι, κολλητοί.
-Θες να ερωτευτείς;Περίμενε τη σωστή στιγμή, τη σωστή ηλικία.Μην παραπλανηθείς από κάποιον που εξωτερικά θα είναι ωραίος...Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
-Θες να εγκαταλείψεις;Κάν'το αποχαιρετώντας, λέγοντας τους παράγοντες κ τα αίτια που σε οδήγησαν σε αυτήν σου την απόφαση!Όχι, αφήνοντας άλλους να το κάνουν...
-Θες να τα παρατήσεις όλα κ να φύγεις από παντού;ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!
+Το καθένα είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποια πρόσωπα που αγαπώ...
Yγ:Αν έχεις να μου προτείνεις κτ καλό(κ κανένα παγωτάκι) που θα μου άρεσει, συμβιβάζομαι!No defence...
-Θες να πεις σε κάποιον τι νιώθεις;Πες του το, λέγοντας όλη την αλήθεια κ μόνο αυτή!Όχι, προσθέτοντας κάποια γλυκανάλατα ψέματα.
-Θες να σκοτώσεις κάποιον από τον οποίο έχεις παράπονα;Πες του τα παράπονα, χωρίς να υποκρίνεσαι, να είσαι εσύ!Όχι, αλλά λέω εδώ, άλλα λέω εκεί.
-Θες να μη νιώθεις μόνη;Βρες υγιή συντροφιά που θα σε βοηθάει, θα σε αγαπάει κ θα νοιάζεται για σένα.Όχι, με κάποιον τυχαίο.
-Θες να σε αγαπάνε;Βελτίωσε τον εαυτό σου κ όταν τον φτάσεις στο επιθυμητό επίπεδο, θα δεις που θα έχεις πολλά άτομα να σε αγαπάνε τα οποία δε θα είναι πια άτομα!Θα είναι φίλοι, κολλητοί.
-Θες να ερωτευτείς;Περίμενε τη σωστή στιγμή, τη σωστή ηλικία.Μην παραπλανηθείς από κάποιον που εξωτερικά θα είναι ωραίος...Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
-Θες να εγκαταλείψεις;Κάν'το αποχαιρετώντας, λέγοντας τους παράγοντες κ τα αίτια που σε οδήγησαν σε αυτήν σου την απόφαση!Όχι, αφήνοντας άλλους να το κάνουν...
-Θες να τα παρατήσεις όλα κ να φύγεις από παντού;ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!
+Το καθένα είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποια πρόσωπα που αγαπώ...
Yγ:Αν έχεις να μου προτείνεις κτ καλό(κ κανένα παγωτάκι) που θα μου άρεσει, συμβιβάζομαι!No defence...
Χάρις μου...
Μια φορά κ έναν καιρό, έφτιαξα ένα blog...Το e-mail με το οποίο έφτιαξα το blog ήταν το username μιας φίλης μου + @gmail.com!Πέρασαν 2 εβδομάδες που είχα το blog κ υπέθεσα ότι όλα οκ, δε θα την πειράζει την κοπέλα.Το έμαθε ότι της είχα κλέψει το ψευδώνυμο(διότι περί κλοπής πρόκειται) κ δεν της άρεσε καθόλου...Κ με το δίκιο της η κοπέλα...Δεν μου το είπε όμως!Ήμουν στην άγνοιά μου μέχρι που ένας πρίγκιπας μου το φανέρωσε...Έκανα τις απαραίτητες αλλαγές, άλλαξα e-mail κ blog, έσβησα τα σχόλια που είχα κάνει σε άλλα blogs κ της επέστρεψα το e-mail της!Έτσι, τώρα είμαι εδώ με καινούρια ίδια σελίδα!Κ ζήσαν όλοι καλά κ καλύτερα!
Ελπίζω να με συγχωρέσεις Χάρις μου...Δεν ήθελα με τίποτα να σου κάνω κακό, ούτε πρόκειται περί θεωρίες συννωμοσίας...Απλά ήταν το μόνο που σκέφτηκα ότι εγγραφόμουν στα google accounts!Χίλια συγγνώμη!Ελπίζω να διόρθωσα ό,τι έκανε!
Φιλάκια...!
Ελπίζω να με συγχωρέσεις Χάρις μου...Δεν ήθελα με τίποτα να σου κάνω κακό, ούτε πρόκειται περί θεωρίες συννωμοσίας...Απλά ήταν το μόνο που σκέφτηκα ότι εγγραφόμουν στα google accounts!Χίλια συγγνώμη!Ελπίζω να διόρθωσα ό,τι έκανε!
Φιλάκια...!
Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007
Ζωή=>Φιλίες
Life is wonderful!Η ζωή είναι ωραία!Κρύβει εκπλήξεις!Μας δείχνει όλες τις πλευρές της!Έχουμε τη δυνατότητα να επιλέγουμε!Πρέπει να τη ζούμε κ όχι απλά να ζούμε...Κάθε στιγμή που περνάει δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη...Κάθε στιγμή είναι μοναδική!Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό δε θα ξαναυπάρξει!Πρέπει να διασκεδάζουμε...ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ!Όλα αυτά φυσικά σε λίγο ίσως τα ανατρέψω κ θα λέω όλα τα αντίθετα...Αλλά έχω τις φίλες μου, τις κολλητές μου, τις παρέες μου, να με διορθώνουν!Χωρίς φιλία δεν γίνεται...Η φιλία χωρίς μπελάδες, καβγάδες κ παιδικά αστεία δεν προχωράει...
Σας ευχαριστώ όλους!
Τέλος να ευχαριστήσω τους γονείς μου που με γέννησαν, γιατί αν δεν είχα γεννηθεί δε θα ήμουν εδώ να πω αυτά τα πράγματα...Αλλά απ΄την άλλη, δε θα είχατε κ εσείς την υποχρέωση να με αντέχετε...
Σας ευχαριστώ όλους!
- Ασπασάκη, Ευτυχίτσα, Ιωαννα, Κοντό, Τυρί, Πίτσα είμαι ευγνώμων...
- y=αx+β, Gonzo, mig, GeOrGE, Dalia4, vampire, pizza, marietta, koutsinia, xentoulis, Danai σας ευχαριστώ για τις στιγμές...
- Γ'2, τμηματάρα εο!
- Κοντούλι κ Πιτσουλίνι μου, αν δεν ήσασταν εσείς...Ποιος ξέρει!Σας ευχαριστώ πολύ...
- Τυρί, είμαστε 10 χρόνια μαζί...Αντέξαμε μαζί!Απίστευτες εμπειρίες!Αναρωτιέμαι πώς με άντεξες...
Τέλος να ευχαριστήσω τους γονείς μου που με γέννησαν, γιατί αν δεν είχα γεννηθεί δε θα ήμουν εδώ να πω αυτά τα πράγματα...Αλλά απ΄την άλλη, δε θα είχατε κ εσείς την υποχρέωση να με αντέχετε...
Πραγματικά σας ευχαριστώ!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ!
Σάββατο 2 Ιουνίου 2007
ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ(μετάφραση του Unconditional Love)
Η ιστορία αφορά έναν στρατιώτη που γυρνούσε σπίτι μετά από τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Κάλεσε τους γονείς του από το Σαν Φρανσίσκο. "Μαμά και μπαμπά, έρχομαι σπίτι, αλλά θέλω να μου κάνετε μια χάρη. Θα’θελα να φέρω μαζί μου ένα φίλο μου." "Φυσικά, " απάντησαν, "θα θέλαμε να το γνωρίσουμε." "Είναι κάτι που πρέπει να ξέρετε" συνέχισε ο γιος, "τραυματίστηκε αρκετά άσχημα στον πόλεμο. Περπάτησε σε ένα ναρκοπέδιο και έχασε το χέρι κ το πόδι του. Δεν έχει να πάει πουθενά αλλού, και θέλω να έρθει να ζήσει μαζί μας."
Λυπάμαι που το ακούω αυτό, γιε μου. Ίσως μπορούμε να τον βοηθήσουμε να βρει κάπου να ζήσει." "Όχι, μαμά και μπαμπά, θέλω να ζήσει μαζί μας." "Son, " είπε ο πατέρας, το "δεν ξέρεις τι ζητάς. Κάποιος με μια τέτοια αναπηρία θα ήταν ένα φοβερό φορτίο σε μας. Έχουμε τις ζωές μας για να ζήσουμε, και δεν γίνεται να αφήσουμε κάτι σαν αυτό να παρεμποδίσει τις ζωές μας. Σκέφτομαι ότι πρέπει να έρθεις σπίτι και να τον ξεχάσεις.Θα βρει ένα τρόπο να ζήσει μόνος του." .Σε εκείνο το σημείο, ο γιος έκλεισε το τηλέφωνο. Οι γονείς δεν άκουσαν τίποτα περισσότερο από το γιο τους.
Μερικές ημέρες αργότερα, έλαβαν μια κλήση από την αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο. Ο γιος τους είχε πεθάνει πέφτοντας από ένα κτήριο, έμαθαν. Η αστυνομία θεώρησε ότι ήταν αυτοκτονία.
Οι θλιμμένοι γονείς πέταξαν στο Σαν Φρανσίσκο και πήγαν στο νεκροτομείο πόλεων για να αναγνωρίσουν το σώμα του γιου τους. Τον αναγνώρισαν, αλλά στη φρίκη τους ανακάλυψαν επίσης κάτι που δεν ήξεραν, ο γιος τους είχε μόνο ένα χέρι και ένα πόδι.
Οι γονείς σε αυτήν την ιστορία είναι όπως μερικοί από εμάς. Το βρίσκουμε εύκολο να αγαπήσουμε εκείνους που είναι όμορφοι ή διασκεδαστικοί, αλλά δε θέλουμε τους ανθρώπους που μας ενοχλούν ή δε μας κάνουν να νιώθουμε άνετα.
Θα μέναμε μάλλον μακριά από τους ανθρώπους που δεν είναι τόσο υγιείς, όμορφοι, ή έξυπνοι όσο είμαστε. Ευτυχώς, είναι κάποιος που δε θα μας συμπεριφερθεί έτσι. Κάποιος που μας αγαπά με μια απεριόριστη αγάπη που μας καλωσορίζει στη για πάντα οικογένεια, ανεξάρτητα από το πώς είμαστε.
Απόψε, προτού να πτυχωθείτε μέσα για τη νύχτα, πείτε μια μικρή προσευχή ότι ο Θεός θα σας δώσει τη δύναμη να δεχτείτε τους ανθρώπους όπως είναι, και να μας βοηθήσει να δείχνουμε κατανόηση προς εκείνους που είναι διαφορετικοί από μας!!! Υπάρχει ένα θαύμα αποκαλούμενο φιλία που κατοικεί στην καρδιά, μην ξέροντας πώς συμβαίνει ή πότε αρχίζει αλλά συνειδητοποιείτε ότι η φιλία είναι το πολυτιμότερο δώρο του Θεού!
Οι φίλοι είναι ένα πολύ σπάνιο κόσμημα, πράγματι. Σας κάνουν να σας χαμογελάσετε και να ενθαρρύνετε για να πετύχουν. Δανείζουν ένα αυτί, μοιράζονται μια λέξη του επαίνου, και θέλουν πάντα να ανοίξουν τις καρδιές τους σε μας.
Λυπάμαι που το ακούω αυτό, γιε μου. Ίσως μπορούμε να τον βοηθήσουμε να βρει κάπου να ζήσει." "Όχι, μαμά και μπαμπά, θέλω να ζήσει μαζί μας." "Son, " είπε ο πατέρας, το "δεν ξέρεις τι ζητάς. Κάποιος με μια τέτοια αναπηρία θα ήταν ένα φοβερό φορτίο σε μας. Έχουμε τις ζωές μας για να ζήσουμε, και δεν γίνεται να αφήσουμε κάτι σαν αυτό να παρεμποδίσει τις ζωές μας. Σκέφτομαι ότι πρέπει να έρθεις σπίτι και να τον ξεχάσεις.Θα βρει ένα τρόπο να ζήσει μόνος του." .Σε εκείνο το σημείο, ο γιος έκλεισε το τηλέφωνο. Οι γονείς δεν άκουσαν τίποτα περισσότερο από το γιο τους.
Μερικές ημέρες αργότερα, έλαβαν μια κλήση από την αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο. Ο γιος τους είχε πεθάνει πέφτοντας από ένα κτήριο, έμαθαν. Η αστυνομία θεώρησε ότι ήταν αυτοκτονία.
Οι θλιμμένοι γονείς πέταξαν στο Σαν Φρανσίσκο και πήγαν στο νεκροτομείο πόλεων για να αναγνωρίσουν το σώμα του γιου τους. Τον αναγνώρισαν, αλλά στη φρίκη τους ανακάλυψαν επίσης κάτι που δεν ήξεραν, ο γιος τους είχε μόνο ένα χέρι και ένα πόδι.
Οι γονείς σε αυτήν την ιστορία είναι όπως μερικοί από εμάς. Το βρίσκουμε εύκολο να αγαπήσουμε εκείνους που είναι όμορφοι ή διασκεδαστικοί, αλλά δε θέλουμε τους ανθρώπους που μας ενοχλούν ή δε μας κάνουν να νιώθουμε άνετα.
Θα μέναμε μάλλον μακριά από τους ανθρώπους που δεν είναι τόσο υγιείς, όμορφοι, ή έξυπνοι όσο είμαστε. Ευτυχώς, είναι κάποιος που δε θα μας συμπεριφερθεί έτσι. Κάποιος που μας αγαπά με μια απεριόριστη αγάπη που μας καλωσορίζει στη για πάντα οικογένεια, ανεξάρτητα από το πώς είμαστε.
Απόψε, προτού να πτυχωθείτε μέσα για τη νύχτα, πείτε μια μικρή προσευχή ότι ο Θεός θα σας δώσει τη δύναμη να δεχτείτε τους ανθρώπους όπως είναι, και να μας βοηθήσει να δείχνουμε κατανόηση προς εκείνους που είναι διαφορετικοί από μας!!! Υπάρχει ένα θαύμα αποκαλούμενο φιλία που κατοικεί στην καρδιά, μην ξέροντας πώς συμβαίνει ή πότε αρχίζει αλλά συνειδητοποιείτε ότι η φιλία είναι το πολυτιμότερο δώρο του Θεού!
Οι φίλοι είναι ένα πολύ σπάνιο κόσμημα, πράγματι. Σας κάνουν να σας χαμογελάσετε και να ενθαρρύνετε για να πετύχουν. Δανείζουν ένα αυτί, μοιράζονται μια λέξη του επαίνου, και θέλουν πάντα να ανοίξουν τις καρδιές τους σε μας.
Πέμπτη 31 Μαΐου 2007
1η Ιουνίου, ημέρα Αμαλίας
«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για όλους τους Έλληνες bloggers.Την Παρασκευή 1 Ιουνίου, όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».
Έφυγες μένοντας!Αντίο...
Τα λέμε!
Τρίτη 29 Μαΐου 2007
UNCONDITIONAL LOVE
A story is told about a soldier who was finally coming home after having fought in Vietnam. He called his parents from San Francisco.
"Mom and Dad, I'm coming home, but I've a favor to ask. I have a friend I'd like to bring home with me"
"Sure," they replied, "we'd love to meet him."
"There's something you should know the son continued, "he was hurt pretty badly in the fighting. He stepped on a land mind and lost an arm and a leg. He has nowhere else to go, and I want him to come live with us."
"I'm sorry to hear that, son. Maybe we can help him find somewhere to live."
"No, Mom and Dad, I want him to live with us."
"Son," said the father, "you don't know what you're asking. Someone with such a handicap would be a terrible burden on us. We have our own lives to live, and we can't let something like this interfere with our lives. I think you should just come home and forget about this guy. He'll find a way to live on his own."
At that point, the son hung up the phone. The parents heard nothing more from him. A few days later, however, they received a call from the San Francisco police.
Their son had died after falling from a building, they were told. The police believed it was suicide.
The grief-stricken parents flew to San Francisco and were taken to the city morgue to identify the body of their son. They recognized him, but to their horror they also discovered something they didn't know, their son had only one arm and one leg.
The parents in this story are like many of us. We find it easy to love those who are good-looking or fun to have around, but we don't like people who inconvenience us or make us feel uncomfortable. We would rather stay away from people who aren't as healthy, beautiful, or smart as we are.
Thankfully, there's someone who won't treat us that way. Someone who loves us with an unconditional love that welcomes us into the forever family, regardless of how messed up we are.
Tonight, before you tuck yourself in for the night, say a little prayer that God will give you the strength you need to accept people as they are, and to help us all be more understanding of those who are different from us!!!
There's a miracle called Friendship that dwells in the heart you don't know how it happens or when it gets started but you know the special lift it always brings and you realize that Friendship Is God's most precious gift!
Friends are a very rare jewel, indeed. They make you smile and encourage you to succeed. They lend an ear, they share a word of praise, and they always want to open their hearts to us.
My dear friends...I am thankful!
"Mom and Dad, I'm coming home, but I've a favor to ask. I have a friend I'd like to bring home with me"
"Sure," they replied, "we'd love to meet him."
"There's something you should know the son continued, "he was hurt pretty badly in the fighting. He stepped on a land mind and lost an arm and a leg. He has nowhere else to go, and I want him to come live with us."
"I'm sorry to hear that, son. Maybe we can help him find somewhere to live."
"No, Mom and Dad, I want him to live with us."
"Son," said the father, "you don't know what you're asking. Someone with such a handicap would be a terrible burden on us. We have our own lives to live, and we can't let something like this interfere with our lives. I think you should just come home and forget about this guy. He'll find a way to live on his own."
At that point, the son hung up the phone. The parents heard nothing more from him. A few days later, however, they received a call from the San Francisco police.
Their son had died after falling from a building, they were told. The police believed it was suicide.
The grief-stricken parents flew to San Francisco and were taken to the city morgue to identify the body of their son. They recognized him, but to their horror they also discovered something they didn't know, their son had only one arm and one leg.
The parents in this story are like many of us. We find it easy to love those who are good-looking or fun to have around, but we don't like people who inconvenience us or make us feel uncomfortable. We would rather stay away from people who aren't as healthy, beautiful, or smart as we are.
Thankfully, there's someone who won't treat us that way. Someone who loves us with an unconditional love that welcomes us into the forever family, regardless of how messed up we are.
Tonight, before you tuck yourself in for the night, say a little prayer that God will give you the strength you need to accept people as they are, and to help us all be more understanding of those who are different from us!!!
There's a miracle called Friendship that dwells in the heart you don't know how it happens or when it gets started but you know the special lift it always brings and you realize that Friendship Is God's most precious gift!
Friends are a very rare jewel, indeed. They make you smile and encourage you to succeed. They lend an ear, they share a word of praise, and they always want to open their hearts to us.
My dear friends...I am thankful!
Ήξερες ότι...
Ήξερες ότι αυτοί που εμφανίζονται να είναι σκληροί στην καρδιά, είναι στην πραγματικότητα αδύναμοι και ευαίσθητοι?
Ήξερες ότι αυτοί που περνούν τον χρόνο τους προστατεύοντας τους άλλους είναι που πραγματικά θέλουν κάποιον να τους προστατεύει?
Ήξερες ότι τα τρία πράγματα που είναι πιο δύσκολο να ειπωθούν είναι:
•Σ’ αγαπώ.
•Λυπάμαι.
•Βοήθησε με.
Ήξερες ότι αυτοί που ντύνονται στα κόκκινα είναι περισσότερο σίγουροι ,με αυτοπεποίθηση για τον εαυτό τους? Ήξερες ότι εκείνοι που ντύνονται στα κίτρινα είναι εκείνοι που απολαμβάνουν την ομορφιά τους?
Ήξερες ότι εκείνοι που ντύνονται στα μαύρα, είναι εκείνοι που θέλουν να περνούν απαρατήρητοι και χρειάζονται την βοήθεια και την κατανόηση σου? Ήξερες πως όταν βοηθάς κάποιον, η βοήθεια σου επιστρέφει πάλι σε σένα εις διπλούν?
Ήξερες ότι είναι πιο εύκολο να πεις τι νιώθεις γράφοντας το, παρά λέγοντάς το κατά πρόσωπο? Αλλά ήξερες ότι έχει μεγαλύτερη αξία όταν αυτό το λες κατά πρόσωπο?Ήξερες ότι αν ζητήσεις κάτι με πίστη, η ευχή σου θα εισακουστεί?
Ήξερες ότι μπορείς να κάνεις τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα, όπως να ερωτευτείς, να γίνεις πλούσιος, να παραμείνεις υγιείς, αν το ζητήσεις με πίστη… και αν πραγματικά ήξερες, θα έμενες έκπληκτος από το τι μπορείς να κάνεις.
Αλλά μην πιστέψεις τίποτα από αυτά που είπα μέχρι να το δοκιμάσεις μόνος σου. Αν ξέρεις κάποιον που έχει ανάγκη κάτι από αυτά που αναφέρθηκαν , και ξέρεις ότι μπορείς να βοηθήσεις, θα δεις ότι θα σου επιστραφεί (η πράξη) εις διπλούν.
Ήξερες ότι αυτοί που περνούν τον χρόνο τους προστατεύοντας τους άλλους είναι που πραγματικά θέλουν κάποιον να τους προστατεύει?
Ήξερες ότι τα τρία πράγματα που είναι πιο δύσκολο να ειπωθούν είναι:
•Σ’ αγαπώ.
•Λυπάμαι.
•Βοήθησε με.
Ήξερες ότι αυτοί που ντύνονται στα κόκκινα είναι περισσότερο σίγουροι ,με αυτοπεποίθηση για τον εαυτό τους? Ήξερες ότι εκείνοι που ντύνονται στα κίτρινα είναι εκείνοι που απολαμβάνουν την ομορφιά τους?
Ήξερες ότι εκείνοι που ντύνονται στα μαύρα, είναι εκείνοι που θέλουν να περνούν απαρατήρητοι και χρειάζονται την βοήθεια και την κατανόηση σου? Ήξερες πως όταν βοηθάς κάποιον, η βοήθεια σου επιστρέφει πάλι σε σένα εις διπλούν?
Ήξερες ότι είναι πιο εύκολο να πεις τι νιώθεις γράφοντας το, παρά λέγοντάς το κατά πρόσωπο? Αλλά ήξερες ότι έχει μεγαλύτερη αξία όταν αυτό το λες κατά πρόσωπο?Ήξερες ότι αν ζητήσεις κάτι με πίστη, η ευχή σου θα εισακουστεί?
Ήξερες ότι μπορείς να κάνεις τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα, όπως να ερωτευτείς, να γίνεις πλούσιος, να παραμείνεις υγιείς, αν το ζητήσεις με πίστη… και αν πραγματικά ήξερες, θα έμενες έκπληκτος από το τι μπορείς να κάνεις.
Αλλά μην πιστέψεις τίποτα από αυτά που είπα μέχρι να το δοκιμάσεις μόνος σου. Αν ξέρεις κάποιον που έχει ανάγκη κάτι από αυτά που αναφέρθηκαν , και ξέρεις ότι μπορείς να βοηθήσεις, θα δεις ότι θα σου επιστραφεί (η πράξη) εις διπλούν.
Αναφορά στον Γκαρσία Μάρκες
Συγκινητική αναφορά στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, το σπουδαίο Κολομβιανό συγγραφέα, βραβευμένο με Νόμπελ Λογοτεχνίας που έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από το συγγραφέα στους φίλους του και χάρη στο ίντερνετ έφθασε και σε μας.
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»
Τη μετάφραση από τα Ισπανικά επιμελήθηκε ο Β. Τερζής ο οποίος μας παροτρύνει: «ΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ Εάν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει. Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα».
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»
Τη μετάφραση από τα Ισπανικά επιμελήθηκε ο Β. Τερζής ο οποίος μας παροτρύνει: «ΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ Εάν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει. Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα».
Οι δύο φίλοι
Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε:
όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα.
Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε :
«όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!!!
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε:
όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα.
Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε :
«όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
