Έσβησε χθες -αθόρυβα- αστυνομικός, θύμα κουκουλοφόρων του 2007.

Χθες έσβησε ο αστυνομικός που είχε δεχθεί επίθεση από κουκουλοφόρους σε συναυλία στο Ελληνικό το καλοκαίρι του 2007. Όλο αυτό το διάστημα ήταν ουσιαστικά ζωντανός-νεκρός.
Δεν ήταν αρκετά νέος, ήταν ήδη 24 ετών.
Δεν ανήκε στη γενιά των 700 ευρώ, γιατί έβγαζε 750.
Δεν είχε όνειρα για τη ζωή του, είχε όπλο, κι ας μην το τράβηξε ποτέ για να σωθεί.
Δεν είχε μάνα να τον κλάψει, γιατί ήταν ένας μπάτσος, ένα γουρούνι, ένας δολοφόνος.
Κάποιοι θάνατοι δεν πουλάνε το ίδιο, αλλά μαντέψτε...πονάνε το ίδιο.

Ποιος είναι ο αστυνομικός;Δυστυχώς θυμηθείτε το περιστατικό...."Από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας ανακοινώνεται ότι την 23.10 ώρα της06/07/2007, δύο (2) αστυνομικοί οι οποίοι βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσίαμέτρων ασφαλείας για αποτροπή κλοπών, επιθέσεων και φθορών ξένης περιουσίας,(σπάσιμο οχημάτων, καταστημάτων ή εγκαταστάσεων κ.α αδικημάτων) όπως έχεισυμβεί κατά το παρελθόν, κατά την διάρκεια συναυλίας συγκροτημάτων μουσικήςστις εγκαταστάσεις του γηπέδου Baseball στο Ελληνικό, δέχθηκαν απρόκληταδολοφονική επίθεση από πλήθος ατόμων του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η αναίτια επίθεση έγινε από τριάντα τουλάχιστον άτομα, με ενωμένες δυνάμεις ταοποία διέπραξαν βιαιοπραγίες σε βάρος των δύο (2) αστυνομικών, με γρόνθους, λακτίσματα και υλικά αντικείμενα (σιδηρολοστούς, ρόπαλα, θλώντα όργανα),προκαλώντας σε αυτούς βαρείες σωματικές βλάβες. Ειδικότερα ο ένας αστυνομικός (γεν. 1983), φέρει βαριές κακώσεις κεφαλής,πολλαπλά τραύματα στο σώμα και νοσηλεύεται στη Μ.Ε.Θ. Νοσοκομείου, ευρισκόμενος σε καταστολή. Η κατάσταση του εγκυμονεί κίνδυνο ζωής. Ο δεύτερος αστυνομικός (γεν. 1972), επίσης νοσηλευόμενος φέρει ρωγμώδες κατάγματα στο αριστερό χέρι και μώλωπες στα πλευρά. Η βάναυση επίθεση συνεχίζει μια σειρά προκλήσεων έναντι της έννομης τάξης και''καταδρομών'' που αποδέχονται με απάθεια το ενδεχόμενο αποτέλεσμα της σωματικής βλάβης και της ανθρωποκτονίας από ''άτομα'' που ασκούνται στη βία, μάλλον ως πρόταση και στάση ζωής και ως ''πολιτική παρέμβαση''. Η Ελληνική Αστυνομία κινείται για την ανακάλυψη των δραστών".

Γι' αυτό το γεγονός όμως, κανένας δημοσιογράφος δε θα φωνάξει, κανένα Ιντυμίντια δε θα γράψει αράδες, κανένας ψευτοδημοκράτης μπλογκερ δε θα αναρτήσει έστω και μία γραμμή.

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος

Ο Greg, ο Gregory, o πρίγκηπας, ο Άλεξ, ο Αλέξανδρος ο Γρηγορόπουλος, ο "15-16χρονος"... Νομίζω πως δε χρειάζεται να πω ποιος είναι, πώς, πού, πότε μας άφησε! Δεν ξέρω τι παιδί ήταν γιατί δεν το γνώριζα! Αλλά γνωρίζω πως έχουμε το ίδιο αγαπημένο τραγούδι...("Για σένα μικρή μου-Ladose", ας το ακούσουμε λίγο)

Γνωρίζω πως και αυτός γούσταρε Μπομπ Σφουγγαράκη! Γνωρίζω πως έπαιζε κι εκείνος μπασκετάκι! Γνωρίζω πως ήταν κι αυτός Παναθηναικός! Γνωρίζω πως γεννήθηκα μια εβδομάδα μετά από εκείνον! Ξέρω όμως πως ό,τι κι αν γίνει, το γελαστό παιδί δε θα γυρίσει πίσω! Και ξέρω πως θα μπορούσε να ήταν ο οποιωσδήποτε στη θέση του! Ας σεβαστούμε τη μνήμη του... Ποια μνήμη? 15χρονων ρε σεις και τώρα ζει μόνο στη μνήμη μας;;; Ααααχ ρε επικίνδυνο αγόρι... Ας τον αναπαύσει ο Θεός! Αντίο! Να μας περιμένεις!

ΥΓ:Αν δεν ταιριάζει τώρα το τραγούδι των Stavento - Μια ευχή, τότε πότε ταιριάζει; (http://www.youtube.com/watch?v=tZrCqqsmgNA)
Δεν θα κάτσεις στην καρέκλα του άδειου θρανίου...
Δε θα παίξεις με τα υπόλοιπα παιδιά στην αυλή του σχολείου...
Δε θα πείς σ`αυτή τη μάνα σ`αγαπώ...
Κι είναι λίγο σου λέω ότι κι αν πώ...
Απλά κάνω κι εγώ μια μικρή προσευχή...
Κι ας φτάσει στ`αυτιά όποιων πρέπει σαν ευχή...

"Δυο ζωές στο αντίθετο ρεύμα "

Σήμερα στην εφημερίδα "Τα Νέα" ο αγαπητός κ.Προκόπης Γιογιάκας γράφει ένα προσωπικό του βίωμα το οποίο για μένα έχει ιδιαίτερη αξία και το παραθέτω...

"Δυο ζωές στο αντίθετο ρεύμα

Ήταν Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου του 2004. Έβρεχε σποραδικά από το πρωί. Το πρώτο μας ελεύθερο Σαββατοκύριακο, από την ημέρα που είχαμε παντρευτεί4 μήνες νωρίτερα- και πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη στον Στέργιο, τον φίλο μου από τον Στρατό. Δεν θυμάμαι πώς έγινε, αλλά στο ύψος τού Καραβόμυλου, στον Μαλλιακό- στο 231ο χιλιόμετρο- το αυτοκίνητο με πήρε δεξιά και ενστικτωδώς έστριψα απότομα αριστερά για να μην πέσω σε χαντάκι. Προφανώς πάτησα και περισσότερο φρένο απ΄ όσο έπρεπε- το αυτοκίνητο δεν διέθετε ΑΒS- έγινε «τετακέ» στον δρόμο, που είχε μετατραπεί σε παγοδρόμιο από το λασπόνερο και μετά έχασα τον έλεγχο μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα... Το επόμενο πράγμα που ένιωσα ήταν ένα δυνατό τράνταγμα. - Έφη είσαι καλά; Αντί για απάντηση έβγαλε έναν «βρυχηθμό» και είδα τα μάτια της να ασπρίζουν και να γυρίζουν ανάποδα. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Πονούσα, και τα πόδια μου δεν με υπάκουαν. «Γιατί δεν βγαίνει;», άκουσα να ρωτούν μερικοί από τους οδηγούς που σταμάτησαν. Άρχισα να φωνάζω σαν τρελός.

Ακίνητη. Η ιδέα του θανάτου άρχισε να παίζει με το μυαλό μου. Η Έφη εξακολουθούσε να παραμένει ακίνητη. Δυο οδηγοί ανοίγουν την πόρτα του συνοδηγού και τη βγάζουν έξω. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου που έφτασε, τη θεώρησε νεκρή. Για καλή μας τύχη, ανάμεσα σε αυτούς που στάθηκαν να βοηθήσουν ήταν και ο διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Ευαγγελισμού, κ. Χρήστος Χαρίτος. «Η κοπέλα έχει σφυγμό, φέρτε ορό», είπε στο πλήρωμα του ασθενοφόρου. Μετά άρχισε να βρίζει- όπως μου περιέγραψε- επειδή του πήγαν τον ορό χωρίς τη βελόνα (!). Ο κ. Χαρίτος στάθηκε και για μένα φύλακας- άγγελος. Δεν άφησε κανέναν να με βγάλει από το αυτοκίνητο, μέχρι να έρθουν οι πυροσβέστες. Όπως μου εξήγησε δυο χρόνια αργότερα: «Αν δεν σε έβγαζαν επαγγελματίες θα σου είχαν κόψει τα πόδια...». Τα είχα χαμένα. Η γυναίκα μου, πέρα από τα σπασίματα σε μηρό και βραχίονα, είχε υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και έπρεπε αμέσως να μεταφερθεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ανά πάσα πάσα στιγμή μπορούσε να πεθάνει. Κρεβάτι όμως δεν υπήρχε. Οι πιθανές εκδοχές ήταν είτε να τη μεταφέρουν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας είτε με αεροδιακομιδή στο Ηράκλειο. Τα είχα χαμένα. Να πεθαίνει ο άνθρωπός σου και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα... Ύστερα από αρκετές ώρες παραμονής στο Νοσοκομείο της Λαμίας- και παραμονής ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο για κείνη- μας ειδοποίησαν πως μόλις είχε πεθάνει μια ηλικιωμένη γυναίκα που νοσηλευόταν στη ΜΕΘ του Γενικού Κρατικού Αθηνών και έτσι άδειασε ένα κρεβάτι. Λίγες ώρες αφότου εισήχθη στη ΜΕΘ, μπήκε εσπευσμένα στο χειρουργείο για επέμβαση στον μηρό, προκειμένου να σταματήσει η αιμορραγία. Η κατάστασή της ήταν τόσο σοβαρή που δεν τη χειρούργησαν στον βραχίονα. «Περιμέναμε να πεθάνει. Γιατί να την ταλαιπωρούσαμε κι άλλο;», μου είπαν πολύ αργότερα οι γιατροί. Ένας πολυτραυματίας δεν είναι απλώς ένα μάτσο σπασμένα κόκαλα. Είναι και «στραπατσαρισμένος» ψυχικά, όμως στα ελληνικά νοσοκομεία απλώς κοιτούν πώς να συνδέσουν τα κόκαλα αφήνοντας τα υπόλοιπα στην τύχη... Καθ΄ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας μου στο ΚΑΤ- από τον Φεβρουάριο έως το Πάσχα- εκτός από τους ορθοπεδικούς- που έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους- δεν ήρθε ένας ειδικός να με δει. Οι τύψεις για το ατύχημα με «έτρωγαν». Το ίδιο και τα ερωτήματα που έθετα στον εαυτό μου: Θα ξυπνήσει; Θα με θυμάται; Θα μείνει κάποιο πρόβλημα; Η οικογένειά μου ήταν σχεδόν όλη την ημέρα στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν η γυναίκα μου, κι εγώ είχα δυο αποκλειστικές νοσοκόμες. Πολυτραυματίας που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, είναι αδύνατο να τα βγάλει πέρα σε δημόσιο νοσοκομείο χωρίς αποκλειστικές. Οι αποκλειστικές όμως κοστίζουν και τα Ταμεία που όλοι πληρώνουμε εδώ... σφυρίζουν αδιάφορα.

Δεν ήθελα να συνεχίσω... Πριν από ατύχημα μπορώ να πω ότι ο μεγαλύτερος μου φόβος, ήταν αυτός του θανάτου. Ένα ξημέρωμα όμως, όταν κανείς δεν με έβλεπε και μπόρεσα επιτέλους να κλάψω, αποφάσισα χωρίς κανέναν απολύτως φόβομάλλον ως ανακούφιση το έβλεπα- πως αν πέθαινε η Έφη, δεν ήθελα να συνεχίσω... Και είχα σκεφτεί τον τρόπο. Η Ματίνα, η συνάδελφός μου στο γραφείο, ήταν η πρώτη που διαισθάνθηκε πως χάνω τον έλεγχο, γι΄ αυτό, μετά το καθημερινό μας πρωινό τηλέφωνο, εκείνη την ημέρα έτρεξε αμέσως στο νοσοκομείο... Ύστερα από περίπου τρεις εβδομάδες μετά το ατύχημα, μίλησα στο κινητό με την Έφη, που εξακολουθούσε να νοσηλεύεται στη ΜΕΘ. Μου μιλούσε λες και ήταν η μακρινή μου εξαδέλφη από την Αμερική. Χάρηκα, αλλά και πάγωσα. «Είναι από τη νάρκωση και το χτύπημα», έλεγαν οι γιατροί. Σε λίγο θα έβγαινε από τη ΜΕΘ. Όμως το ερώτημα ήταν: Και τώρα; Κανείς δεν μας μίλησε για το τι έπρεπε να γίνει στη συνέχεια. Ακόμη και ότι υπάρχει Δημόσιο Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων στους Αγίους Αναργύρους, το έμαθα τυχαία. Συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλούς γιατρούς, όμως δεν μιλάνε μεταξύ τους (!). Τελικά, με τη βοήθεια του διευθυντή της Β΄ Ορθοπεδικής Κλινικής στο Γενικό Κρατικό, κ. Αντώνη Ασημακόπουλου, δέχτηκαν τη σύζυγό μου στο Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων όπου την ανέλαβε η διευθύντρια της Β΄ Κλινικής κ. Κωνσταντίνα Πετροπούλου.

Κατάθλιψη. Σε μένα χτύπησε την πόρτα η κατάθλιψη. Για την Έφη έλεγαν ότι έχει αντιδραστική κατάθλιψη. Ξέσπαγε σε κλάματα, ήθελε να φύγει από το Κέντρο Αποκατάστασης- χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η νοσηλεία- και κάθε φορά που κάποιος περαστικός γυρνούσε να μας δει όταν προσπαθούσαμε να περπατήσουμε- και οι δύο με τις πατερίτσες- ήταν έτοιμη να τον βρίσει. Και μετά άρχισαν οι τσακωμοί μεταξύ μας. Ευτυχώς, οι γιατροί στη ΜΕΘ στο Γενικό Κρατικό- ο διευθυντής κ. Ανδρέας Καραμπίνης και ο αναισθησιολόγος κ. Αλέξανδρος Καλογερομήτρος- με κατηύθυναν. Καταλήξαμε στον νευρολόγο- λέκτορα του Πανεπιστήμιου Αθηνών, κ. Σωκράτη Παπαγεωργίου, που ευτυχώς μανατζάρισε τις εκρήξεις... Και οι δυο σταθήκαμε τυχεροί. Πολύ τυχεροί. Τα υπόλοιπα απλώς τα ανέλαβαν οι γιατροί. Δεν έγινα ένας άλλος άνθρωπος. Πιο φιλοσοφημένος κι άλλα τέτοια που συχνά ακούω. Λίγο πιο... κουτσός ναι. Νιώθω τυχερός που μπόρεσα να τα βγάλω πέρα. Να επιστρέψω και πάλι, έστω και δύσκολα, στη ζωή μου. "

http://digital.tanea.gr/Subscribers/Clip.aspx?nid=10156351

Be brave_Graffiti

Ένα videάκι που μου στείλανε...Οκ, είναι για διαφήμιση αλλά και μόνο που ρίχνουν αυτή την ιδέα είναι αρκετό.Σιγά σιγά χάνεται η αληθινή αγάπη!Παρ΄όλ΄αυτά οι αδελφικές σχέσεις παραμένουν και μάλιστα σε μια ασθένια δυναμώνουν...
Αφιερωμένο σε όσα παιδάκια βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου!Be brave!

Everything we've ever done has now led to this!

Λόγια από μια παλιά online φίλη...


"Αργά ή γρήγρα θέλω να εγκαταλήψω το pc κ το μούχλιασμα μπροστά από την οθόνη του.Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα να κάνω.Πιστεύω ότι αυτή η στιγμή πλησιάζει.Αυτό που μας συνέδεσε τελειώνει.Λέγαμε πως η φιλία δε θα τελειώσει αν τελειώσει αυτό, αλλά αν τελειώσει το pc?Κρίμα...είσαι η μόνη τρελή που θα βοηθούσε να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.Είμαι κι εγώ τρελή γι΄αυτό θέλω μια τρελή ακόμα για στήριγμα.Να μην ντρέπομαι να εκφράζω τη διαφορετικόητα στην τρέλα, αλλά άλλοι μπερδεύουν τη χαζομάρα με τη διαφορετικότητα.


Είναι πολύ δύσκολο να απεξαρτηθώ ΚΑΙ από το pc αλλά...the good times are coming and I'm ready for them. Ίσως το χειμώνα...Δεν ξέρω!Ελπίζω να τα πούμε ξανά!Φιλάκια πολλά!Σας αγαπάω όλους [...] και πολλά πολλά φιλάκια.Καλό καλοκαίρι!Εύχομαι να πάρεις το μήνυμα...Να σας λύσει την απορία.Σήμερα τελειώνει το pc.Το πήρα απόφαση!Σας αγαπώ πολύ!Θα τα ξαναπούμε!Αν όχι έτσι, ποιος ξέρει![...]...

Υγ:Ελπίζω να παραδειγματιστείτε!Το εύχομαι πραγματικά!Μη εγκαταλείπετε κι εσείς τη ζωή σας έτσι.Μπορεί να κάνετε φίλους εδώ όπως κι εγώ έκανα αλλά δε θα είναι ποτέ σαν τους φίλους που θα κάνετε εκεί έξω.Απολαύστε τη φύση, γλεντήστε τη ζωή σας όσο δεν πάει άλλο!

Καλή διασκέδαση!"

Άμα το έχει ο άνθρωπος το λογοτεχνικό!!!

Αυτά είπε και χάθηκε...για πάντα(?)...Ελπίζω να είναι καλά όπου είναι και να μας θυμάται που και που...ΧΑΖΗ!!!Ε ΧΑΖΗ!!!!

Without your love...

One night a guy & a girl were driving home from the movies. The boy sensed there was something wrong because of the painful silence they shared between them that night. The girl then asked the boy to pull over because she wanted to talk. She told him that her feelings had changed & that it was time to move on. A silent tear slid down his cheek as he
slowly reached into his pocket & passed her a folded note. At that moment, a drunk driver was speeding down that very same street. He swerved
right into the drivers seat, killing the boy. Miraculously, the girl survived. Remembering the note, she pulled it out & read it.
"Without your love, I would die."

Οδηγίες Κατανάλωσης Προϊόντων

Έχετε προσέξει ποτέ τις οδηγίες χρήσης σε προϊόντα που καθημερινά καταναλώνουμε; Όχι; Καλά θα κάνετε να δίνετε περισσότερη σημασία γιατί μερικές έχουν πολύ γέλιο.

1. Εμφανίστηκε σε σακουλάκι με γαριδάκια:‘Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος, πληροφορίες εντός’.(Α, ωραία. Θα ζητήσω από τον ψιλικατζή να ανοίξω το σακουλάκι χωρίς να το πληρώσω…)
2. Σε πιστολάκι για τα μαλλιά:‘Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου’.(Τώρα κατάλαβα γιατί ξυπνάω χτενισμένος…)
3. Σε σαπούνι ελληνικής παραγωγής:‘Xρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι′.(Κρίμα γιατί είχα στο μυαλό μου να το χρησιμοποιήσω για φρυγανιά…)
4. Σε κατεψυγμένο φαγητό:‘Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το’.(Πες το βρε άνθρωπε μου και μου φαινόταν σκληρό!)
5. Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους:‘Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι′.(Θα το έχω υπόψη μου όταν πετύχω τη Λερναία Yδρα)
6. Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο):‘Μην το αναποδογυρίζετε’.(Πολύ αργά…)
7. Σε υπνωτικό χάπι:‘Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία’.(Πλάκα μου κάνεις;)
8. Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν:‘Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις’.(Εδώ μου καταστρέφεται τη μεγαλύτερη παιδική φαντασίωση!)
9. Σε πακέτο ξηρών καρπών:‘Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς’.(Δεν κατάλαβα…)
10. Σε κουβέρτα:‘Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες’.(Σε σεισμούς μπορώ να σκεπαστώ;)
11. Σε καθρέφτη αυτοκινήτου:‘Θυμήσου: Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου’.(’Η εγώ οδηγώ ανάποδα ή όλοι οι άλλοι…)
12. Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα:‘Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο’.(Το ποτήρι θα γεμίσει με τη βοήθεια της βαρύτητας…)
13. Σ’ένα σπρέι για έντομα:‘Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα’.(Οπότε αν η κατσαρίδα ξαναζωντανέψει, χρησιμοποιήστε την παντόφλα…)
14. Σε μερικές βάσεις μπουκαλιών γνωστού αναψυκτικού:‘Ανοιξτε απ’την άλλη μεριά’.(Και στην άλλη μεριά που πήγα πάλι δεν ανοίγει…)
15. Σε ένα μπλέντερ:‘Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση’.(Πονηροί…)
16. Σε ένα κουτί φιστίκια:‘Προσοχή. Περιέχει φιστίκια’.(Εγώ τσιγάρα ήθελα…)
17. Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος:‘Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε’.(Τώρα κατάλαβα γιατί έχω κάτι εγκαύματα στα χέρια…)
    
    http://blog.steelfm.gr/

26 Ιουνίου-Παγκόσμια Ημέρα ΚΑΤΑ των Ναρκωτικών

Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά των Ναρκωτικών. Θα έλεγα ότι αντί για ναρκωτικά θα μπορούσαμε να πούμε τη λέξη εθισμός, αλλά δεν είναι έτσι!Από τον εθισμό δεν μπορείς ενώ από τα ναρκωτικά υπάρχει τρόπος "διαφυγής" και θα βάλω κάποιους εδώ γιατί προτιμώ να βοηθήσω με πράξεις παρά με πολυλογίες και φανφάρες(!).Εδώ λοιπόν είναι κάποιες σελίδες που κυκλοφορούν online οι οποίες αφορούν στα ναρκωτικά και σε διάφορες απορίες πάνω σε αυτά:
http://web4health.info/el/answers/add-drugs.htm
http://www.help-net.gr/Themes/Narkotika.htm
http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=1375
http://www.prolipsi-xanthi.gr/modules.php?op=modload&name=Sections&file=index&req=printpage&artid=9
Τέλος, θα ήθελα να παραθέσω και κάποια ωραία "συνθηματάκια" που είδα και εύχομαι σε όσους έχουν μπλέξει, σε ένα χρόνο, αυτή τη μέρα, να είναι εκείνοι που θα διηγούνται τις ιστορίες τους, τον τρόπο με τον οποίο κατόρθωσαν να "ξεμπλέξουν" και θα είναι περήφανοι για τη νίκη τους!
+Καλύτερα ένα φριχτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος!!!
+Γιατί να πέσεις στο κενό;
Στη ζωή η ουσία είναι άλλη!

+Happy REbirthday!

Υγ:Και για περισσότερες πληροφορίες, εδώ είμαι εγώ!!

ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΩ ΓΑΛΑ

ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΩ ΓΑΛΑ 3 ημέρες απο την Δευτέρα 9 Ιουνίου εώς Τετάρτη 11 Ιουνίου.
Έχει γραφτεί από katagelies.gr 27 - 05 - 2008
Επειδή η τιμή του γάλακτος είναι 2,69 ευρώ τα δύο λίτρα δηλαδη 916 παλιές καλές δραχμές ποσό που θεωρώ υπερβολικό. Επειδή ανεξάρτητα των διεθνών εξελίξεων οι τιμές του όλο ανεβαίνουν και ποτέ δεν κατεβαίνουν.Επειδή είναι είδος πρώτης ανάγκης.Επειδή δεν θεωρώ οτι πρέπει να δουλεύω σαν σκλάβος όλη μου την ζωή για να προσφέρω στα παιδιά μου μόνο ένα ποτήρι γάλα.Επειδή θεωρώ οτι με κοροιδεύουν.Γιαυτό λοιπόν καλώ όλους τους αναγνώστες και bloggers σε αποχή απο την αγορά γάλακτος για τρείς μόνο ημέρες 9 με 11 Ιουνίου σαν ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας.Παρακαλώ όλα τα blogs να αναμεταδόσουν την έκκληση, και να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή.Γιατί οι καταναλωτές πολίτες έχουν και άποψη και δυναμική και πρέπει όταν χρειάζεται να την δείχνουν.